Onlangs las ik Vos 8 van George Saunders, een klein boekje, (maar wat een verhaal). Mijn commentaar is als volgt: Lees verder Antwoord voor Vos 8
Tagarchief: vertaalde literatuur
Turbulentie 12 vlugge verhalen
Mijn schoonouders vlogen vorige week voor de eerste keer in hun leven. Onderweg om ze uit te zwaaien op Schiphol las ik in de trein Turbulentie van David Szalay, een boek met twaalf verhalen die allemaal een link hebben met een vliegen. Alleen in het eerste verhaal, de vlucht van Londen Gatwick naar Madrid is er sprake van turbulentie. Maar in dit boek tikken de personages elkaar als het ware aan. Ze vliegen verder of hebben hun vlucht net achter de rug of moeten die halen. Een schakelroman noemen ze dat en zoiets heb ik nog niet eerder gelezen. Zo reis je als lezer in korte tijd de hele wereld over waarbij iets van het ene verhaal in het andere verhaal terugkomt en je ongemerkt en oppervlakkig met heel veel culturen te maken krijgt. Het verhaal heeft als titel de 6 letters van de 2 luchthavens die erbij betrokken zijn. Voor mij vaak onherkenbare combinaties waardoor ik van te voren niet weet waar het verhaal naar toegaat. Ik was verrast, vliegen lijkt voor alle lagen van de bevolking te zijn weggelegd en de redenen om te vliegen divers, ziekte, zaken, vracht, passie, familie. Het is uit voordat je het weet en daarbij blijft het bij. Lees verder Turbulentie 12 vlugge verhalen
Luisterboek: Het achtste leven
Nu het de week is van het luisterboek, praat ik jullie bij over mijn luisterervaring van Het achtste leven (voor Brilka) van Nino Haratischwili. Eind maart heeft de bibliotheek elke week een deel van de in totaal 6 delen van dit luisterboek beschikbaar gesteld. De roman, een boek van meer dan 1000 bladzijden uit 2016 heeft veel lovende recensies. Elke week uren luisteren was voor mij een aangename manier om met deze fictieve familie uit Georgië kennis te maken. Het kwam door de fijne stem van de vrouwelijke voorlezer Hymke de Vries, die voor mij samen viel met de verteller van het verhaal, Nitsa. In de proloog hoor ik haar de onmogelijkheid aangeven om te beginnen met het verhaal; er zijn volgens de Ik persoon (de tante van Brilka) meerdere opties; waar zij (mee bezig) was in Berlijn in 2006, of het moment dat Brilka besluit nee te zeggen tegen de wereld en wegloopt of bij de wortels van hun gezamenlijke familie in Georgië, terug in de tijd rond 1900. Dan combineert Nitsa alles en maakt het een persoonlijk gericht verhaal voor Brilka, omdat ze hoopt dat wanneer ze he verleden kent, ze vrij zal zijn om een nieuw (beter) leven te kiezen.
Als Nitsa de verhalen deelt die zij van haar overgrootmoeder Stasia heeft gehoord, dan hoor je steeds wat het met haar doet of waarom Brilka het moet weten. Juist die persoonlijke opmerkingen maken het luisteren naar dit familie verhaal intiem, maar wat is het groots en hoe wordt Georgië een interessant gebied en de wereldgeschiedenis gemakkelijk doorgeven. Lees verder Luisterboek: Het achtste leven
Recensie De paradox van geluk
Het is niet zonder reden, dat Aminatta Forna een boek heeft geschreven, wat ik aan de ene kant aantrekkelijk vind, maar tegelijk verschrikkelijk. De paradox van geluk heeft een prachtige cover maar is een dikke pil van 400 bladzijden. Goede levenslessen krijg je niet zomaar je de schoot geworpen. Lees verder Recensie De paradox van geluk
Recensie Klein land
Gaël Faye, een artiest met Frans Rwandese wortels, heeft met zijn debuut Klein land, het verhaal van zijn jeugd in Burundi verteld. Zijn alter ego Gaby weet niet hoe dit verhaal is begonnen, ook al heeft zijn vader het op een dag allemaal uitgelegd:
‘In Burundi is het net als in Rwanda, weet je. Er zijn drie verschillende groepen, etnische bevolkingsgroepen heet dat. De Hutu zijn de grootste groep, ze zijn klein, met een dikke neus. (…) Prothé bijvoorbeeld, onze kok. Je hebt ook Twa, de pygmeeën. Die slaan we over, ze zijn met zo weinig dat ze niet meetellen, zeg maar. en dan heb je de Tutsi, zoals jullie mama. Daarvan zijn er veel minder dan de Hutu, ze zijn lang en mager met een spitse neus en je weet nooit wat er in hun hoofd omgaat. Jij, Gabriel’, had hij gezegd en hij wees naar me, ‘jij bent een echt Tutsi, ik weet nooit wat je denkt.’
