Een reünie, daar heb ik niet zulke goede ervaringen mee. Vijf jaar na mijn VWO diploma, zag ik mijn klasgenoten van de middelbare school terug. Zij, al dan niet met een knipperrelatie, aan het begin van een mooie carrière. Ik ruim twee jaar getrouwd en net die week, had ik van de gynaecoloog gehoord dat wij geen kinderen konden krijgen. Dat in zo’n korte tijd het toekomstperspectief zo kan veranderen, maakte dat ik mij weinig op mijn gemak voelde tijdens die ontmoeting.

Nee, dan het weerzien met Grip! Ik las deze roman van Stephan Enter, over de reünie van de bergbeklimmers Paul, Vincent en Martin, al in 2012. Een verhaal dat zo goed in elkaar is gezet, dat ik toen schreef: Slechts één dag, drie totaal verschillende mannen, die elkaar na 20 jaar ontmoeten en hun herinneringen aan hun onvergetelijke reis van een beklimming in de Lofoten. Dat is kort samengevat waar het in Grip om draait. (..) Hier heb je echt een meesterwerk, waarover je je blijft verwonderen. Maar zoals het gaat in het leven, die verwondering zakt weg. Het zit niet in grote lijnen. Het zijn de fijne details en de vele motieven, die het herlezen maken tot een feest. Om weer bij dat open einde van Grip te komen, waar je als lezer precies weet wat er is gebeurd in Noorwegen en hoe dit de levens van de mannen en Lotte heeft beïnvloed. Lees verder Reünie met Grip van Stephan Enter →